Soma Madencilerine
By Soma madencilerine ve onların şahsında bütün madenci kardeşlerimize…
Enkaz altından yeni kurtarılmıştı, yüzünde karmakarışık duyguların verdiği bir mahcup ifade… Adeta; “benim için bunca telaşa ne gerek vardı” dercesine bakıyordu etrafına.
Sevgili eşi, hayat arkadaşı tekrar kaybetmekten korkar gibi sımsıkı kavramıştı bir kolunu. Diğer kolunda bir kurtarma görevlisi, birlikte ambulansa getirdiler.
Ambulansa bindi; görevli, uzanmasını söyledi… O oturdu, bir an duraksadı sonra çizmelerini çıkarmaya yeltendi. Çıkarma gerek yok uzan dedi görevli. Can pazarından az önce kurtarılmış genç adam çizmelerine bakıyordu. Kömür tozuna bulanmıştı çizmeleri, bu şekilde uzansa sedyenin beyaz örtüsünü kirletecekti. Görevlinin rahatlatıcı cümlelerinden sonra vazgeçti çizmelerini çıkarmaktan. Fakat yine de rahat değildi genç adam. Ayaklarını beyaz örtünün üzerine uzatmak yerine sedyenin demirine uzattı, içi elvermemişti beyaz örtünün kömür tozuna bulanmış çizmeleriyle kirlenmesine…
Asil vatan evladı,
Biliriz ki yüzün kömür karası fakat alnın ak.
Rahat olsun vicdanın, ruhun asil, kalbin pâk.
Göreceksin sevgimizi, başın kaldır şöyle bir bak.
Ve hiç bir beyaz, insanlığın kadar olmadı ak.
Şehit kardeşlerimize Allah’tan rahmet, yaralı kardeşlerimize acil şifalar ve bütün ailelere sabır ve metanet temenni ediyoruz. Dualarımız sizinle…
Mustafa İ. Sevimli